Power to alleenstaande moeders! – Column 64

Lieve Laura,
“Eeeeeeh, schatje…… ik zit volgende week weer een paar dagen in het buitenland.” Dit hoor ik zo af en toe (een paar keer per jaar) van mijn man. Nou, dan begint bij mij de ellende alweer. Mijn stressniveau piekt, de vlekken schieten in mijn nek, mijn hartslag gaat omhoog, de beren zijn weer op de weg, want hoe ga ik het in vredesnaam nu weer rondbreien in mijn eentje met de kids.  Een paar keer per jaar mag ik ervaren hoe het is om een alleenstaande moeder te zijn. Vind ik dit leuk? Nee! Maar het is wel goed om zo af en toe eens te ervaren wat duizenden vrouwen in Nederland elke dag ervaren. Daarom is deze column een ode aan de alleenstaande moeder.

Hulp

Gelukkig heb ik een heel lieve, meedenkende man die alles voor de kinderen en mij zo goed mogelijk achter wil laten als hij voor werk naar het buitenland moet. Hij regelt van alles met de boodschappen, het avondeten en de opvang van de kids op de dagen dat hij het normaal zou doen. Zo lief! Maar toch vind ik het lastig. De druk die je voelt dat alles op jouw schouders rust.
De ochtenden ben je alleen. Je mag in je eentje ervoor zorgen dat de kids aangekleed zijn, haartjes mooi gekamd zijn en de tanden zijn gepoetst. Daarnaast mag je in je eentje het ontbijt klaarmaken, zorgen dat de broodtrommeltjes voor op school goed gevuld zijn en dat ze op tijd in de klas zitten. O ja, je bent er zelf ook nog, dus vergeet niet zelf ook te eten en fatsoenlijk aan te kleden.

Alleenstaande moeder

Met klotsende oksels kom je aan op je werk. Happy dat je het zonder kleerscheuren gehaald hebt. Dan maar  hopen dat je niet gebeld wordt door de juf, omdat je kind zich niet zo lekker voelt. Hoe ga je dát dan weer oplossen? Ben je de ochtend (en de rest van je werkdag) dan redelijk doorgekomen? Dan heb je na je werk ook nog het avondritueel af te werken. Boodschappen doen, koken, kinderen douchen en dan maar zorgen dat ze (met een voorgelezen verhaaltje) op tijd op bed liggen? Je mag dan toch blij zijn als je om half 8 op de bank kan ploffen en niks meer hoeft? Dan kan je lekker tegen je partner aan kruipen en de avond gezellig doorbrengen. O nee, je bent alleen. Er is niemand om tegenaan te kruipen…Alleenstaande moeders staan hier dus heel vaak alleen voor. Het enige dat ik hiervoor kan uitbrengen is R-E-S-P-E-C-T!

Heb jij ook wel eens het alleenstaande ouderschap ervaren, Lau? En hoe heb jij dat dan ervaren? Deed je het met twee vingers in je neus? Of ben je net als ik niet echt geschikt voor deze baan. We mogen toch maar hopen dat het ons nooit overkomt.

Liefs,
Marija

---

Lieve Marij,

Ik ben het helemaal met je eens. Ik heb heel veel respect voor alleenstaande moeders. En vaders trouwens, maar er zullen waarschijnlijk niet zoveel vaders op deze blog terecht komen 🙂

Alleen

Ik ben (ook) helemaal geen held als ik er alleen voor sta in dit gezin. Ten eerste omdat ik het inderdaad gewoon pittig vind en ten tweede ook omdat ik het rete-ongezellig vind. Mijn man daarentegen, die draait er z’n hand niet voor om. Ook al vindt hij (dat zegt ie tenminste ;-)) het gezelliger als ik er ook ben, hij doet het allemaal zonder moeite alleen. Ik kan ook altijd echt het eerst uur dat hij weg is me heel alleen voelen ook. Daar komt dan even de dramatische ik naar boven 😉

Aandurven

Of ik het alleen had aangedurfd, het moederschap, weet ik even niet. Ik heb er gelukkig nooit echt over hoeven na te denken, want ik ben gelukkig mijn man tegengekomen die met mij dit avontuur aan wilde gaan. Er zijn vrouwen die al van jongs af aan weten dat ze moeder willen worden, met of zonder man, maar dat had ik ook weer niet. Bij mij begon het pas tegen m’n 30ste te kriebelen.

Maar ik vind het heel goed dat je een ode brengt aan de alleenstaande moeder. Want dat verdient zij! Ga zo door lieve alleenstaande moeder, je doet het super! En als je een keer een hapje mee wilt eten, je bent van harte welkom.

Liefs,
Laura

---

Elke week schrijven wij een column over onderwerpen die ons interesseren. Zo hadden we het laatst over het wel of niet aanpassen van je leeftijd.

En we hebben het ook gehad over het leeftijdsverschil tussen je kinderen. Lees hier hoe Laura en Marija het leeftijdsverschil van hun kinderen ervaren.

We hebben het ook over opvoeden. Hoe streng ben jij voor je kids? Lees het hier.