Vluchtelingen op Lesbos – Column 40

Lieve Laura,
Aanstaande woensdag is het de “dag van de vluchtelingen”. In de media hoor je er niet zoveel meer over, maar het is er nog wel degelijk: de vluchtelingen die aankomen op Lesbos. Ze verlaten hun hele hebben en houden en hopen hier op een beter leven. Europa moet het paradijs voor ze zijn. En als je hoort hoe het er in hun (oorlogs-)landen aan toegaat, ís het hier ook een paradijs! Dat beseffen wij misschien niet altijd, maar het is wel goed om er af en toe eens bij stil te staan.

Verschrikkelijk
Er komen nog regelmatig bootjes daar aan, overvol met vluchtelingen. Kinderen zonder ouders, vrouwen zonder hun kinderen (want onderweg overboord geslagen), hele families die godzijdank nog wel bij elkaar zijn. Ze hebben voor de overtocht een godsvermogen betaald, een zwemvest gekocht (dat vaak van een niet-drijvend materiaal is gemaakt), niet wetende waar ze aan gaan komen en wat ze verder nog te wachten staat. Maar alles is beter dan waar ze vandaag kwamen. Met het risico het beloofde paradijs zelfs nooit te bereiken. Aangekomen op Lesbos verblijven ze (samen met hun vele voorgangers) in een vies, stinkend, overvol kamp. Er is weinig te eten, ze hebben geen spullen. Ze zijn compleet afhankelijk van de hulporganisaties. Je moet jezelf eens in zo’n situatie voorstellen…. Dat is toch verschrikkelijk?!

Because We Carry
Gelukkig zijn die hulporganisaties er! Wij kennen twee meiden die daar al een paar keer heen zijn gegaan (voor Because We Carry) om hun steentje daar bij te dragen. Ze nemen tandenborstels, kleding, bestek, etc voor de vluchtelingen mee. Alles wat mee kan, gaat mee. En ik vind het zó goed dat ze dat doen, dat ik er graag een column over wil wijden.

Jij volgt Because We Carry toch ook? En de meiden naar Lesbos gaan om te helpen? Kan jij vertellen wat ze daar voor de vluchtelingen doen en hoe de situatie is?

Liefs,
Marija

---

Lieve Marij,

Het is verschrikkelijk… Je kan het je gewoon niet eens voorstellen hoe die mensen zich moeten voelen. Eigenlijk is het best raar dat we er in Nederland zo weinig nog maar over horen terwijl het nog zo aanwezig is. Misschien heeft het iets te maken met ‘als je het niet ziet en er niet over praat, dan is het er niet’. Alleen werkt het zo niet helaas…

Realiteit
Werkte deze kinderlogica maar. Ik heb van de week dus een programma gezien met de oprichtster van Because We Carry, Steffi de Pous. Zij vertelt dus over haar leven en hoe zij erbij is gekomen om deze stichting op te richten. Voor iedereen die nog twijfelt over of de vluchtelingencrisis nog actueel is, raad ik aan om dit te bekijken. Met een brok in mijn keel heb ik dit gekeken en doet het me meer en meer beseffen dat hulp zo nodig is en dat wij zo in onze handjes mogen knijpen dat wij in Nederland zijn geboren en wonen.

Mensen
Steffi vertelt onder andere over het woord vluchtelingen. Dat dit een redelijk abstract woord is en we daardoor misschien de ernst van de situatie niet meer inzien. Terwijl als we vluchtelingen vervangen door mensen, we ineens weer doorhebben dat het gaat over mensen zoals jij en ik. Vrouwen met baby’s op hun arm die met 35 man gepropt zitten in een bootje op zoek naar een plek zonder oorlog. Mannen die deze vrouwen en kinderen beschermen door aan de buitenkant van het rubberbootje te zitten. Mensen die de gok aangaan om een klein rubberbootje in te stappen de woeste zee op met een grote kans dat het bootje zinkt of dat mensen overboord slaan, moeten toch geen enkele andere uitweg meer zien dan dit te doen? Als je je dat beseft, dan denk je er wel anders over.

Ik vind het geweldig wat voor werk Steffi met haar stichting doet en ben blij door af en toe een donatie te doen dat ik mijn steentje kan bijdragen. Misschien in de toekomst nog wel op een andere manier. Bedankt Steffi en alle andere lieve mensen die zo goed helpen, jullie zijn geweldig! En blijf vooral de media opzoeken en de sociale media, want dit verhaal en deze mensen moeten gehoord worden.

Liefs
Laura

 

 

 

 

 

 

 

 

P.S. De foto’s komen van Lot. Zij is net weer op Lesbos geweest om voor Because We Carry daar te helpen. Bedankt hiervoor Lot! Wil je meer weten over wat zij daar heeft gedaan en meegemaakt? Check haar Facebook. Daar staan een hoop verhalen en foto’s.

---

Iedere maandag verschijnt er een column op de blog over een onderwerp wat ons bezighoudt.

Heb je afgelopen maandag de column over Orthorexia al gelezen? Een bewogen onderwerp.

Bekijk deze column eens over het naderende einde van het schooljaar en een eventueel cadeau voor de juf of meester. 

En heb je de column over de vieze vakantiehuisjes al gelezen? Of over de bevalling van Kate?

Of over het altijd actuele onderwerp: schermtijd voor je kind.